Datça

Datça dan yapılan 9 günlük tatilin ardından geri dönmek çok üzücü. :-( İnsan hep oralarda yaşamak istiyor. Gökyüzü masmavi. Hayat sakin. Ev, bahçe, deniz, biran önce birşeyler yapıp bu şehri İstanbulu terk etmek lazım.
Yol üzerinde birkaç yere uğradık. Bunlardan birtanesi de Milas'dı. Muğla evlerini görelim dedik. Kültür ve koruma dairesi isimli (belediye içinde bir oda)bir yere girdik. İnanılmaz bir sigara dumanı. "Muğla evleri yoğunluklu olarak nerede, acaba bunları gösteren bir harita var mı" diye sorduk. Cevaplar bilgi vermekten çok uzaktı.Sonra sokaklarda yürmeye başladık.Evlerin halini görüncede üzüldük. Hepsi kaderine terk edilmişti. Fotoğraflarıma bakınca evleri hiç çekmediğimi, sadece yaşlı bir adam ve iki kapı fotoğrafı çektiğimi gördüm.
İnsan üzülüyor, her geçen gün artan betonlaşma, sahillerin yok olması. Siteler, siteler, sonra kalabalık sitelerin önünden denize giremedikleri için km'lerce araba kullanmalar sonrada bundan da vazgeçip çok sevdikleri sitelerine uğramamalar. Geriye kalan boş, ruhsuz beton yığınları. İlkokuldan başlayarak çevre, sanat tarihi, doğa bilimi gibi dersler verseler ve aileleride işin içine katsalar belki birkaç kuşak sonra düzelme olur.







Yüz yılı aşkın bir zaman önce Sir Charles Newton şöyle yazmıştır: “İki dev sütun ile üzerlerindeki arkhitrav parçası ve tamamlanmamış üçüncü bir sütun, Apollon Tapınağı’ndan tek ayakta kalanlar. Anıtsal kalıntılar düştükleri yerde, parçalanmış buzullar gibi üst üste yığılmış duruyorlar”. Fransız ve Alman arkeologlar sayesinde, yapı bugün çevresindeki sütun dizisi dışında tümüyle ayaktadır. Yunan dünyasında, Didyma Apollon Tapınağı, dev boyutlu mimarlık yapıtlarının salt Romalıların tekelinde olmadığını anımsatır.