Sevmemek

Çok sevdiğim arkadaşlarımdan biri, etraftaki kırmızı kalplerin, güllerin ve pembe sayfaların tekil hayat anarşisi yarattığı düşüncesinde. Haksızlık payıda yok değil hani. Herzaman söylediğim gibi, “bir günlüğüne yalancı bir kalp verecek sevgili yerine, hergün gerçek kalbini verecek bir sevgilisi olmalı insanın” ...
Düşündümde içmizde sevgi duygusu olmasaydı, hayat nasıl olurdu? Kapımızın önüne gelen bir kedinin başını okşamaz ve çıkardığı hırıltıyı duymazdık. İçinde sevgi sözcüğü geçen şarkılarda duygulanmazdık ve hatta, bu şarkıları yazamazdık. Anne çocuğunu okşarken hiç bir şey hissetmezdi, TV seyrederken her programa aynı tepkiyi verirdik, sevdiğimiz program diye bir şey olmazdı. Şiirler yazılmazdı, romanlar olmazdı. Dostumuz, arkadaşımız, kime derdik? Bütün insanlar birbinin aynı olurdu.
Yazmak bile çok ürkütücü geldi. Ne yazık ki etrafıma baktığımda sevginin ve sevilmenin insanlar üzerinde bıraktığı etkilerin azaldığını görüyorum. Bencileşen dünyamızda insanlar kendi kabuklarına çekiliyorlar ve tekil hayatlarını yaşıyorlar.
Artık çay bahçelerinde buluşulup, çay içerken gözgöze bakıp sevgi sözükleri kullanmak yerine insanlar sanal ortamda sohbet programlarının yardımıyla birbirlerine sevdiklerini söylüyorlar. Nasıl olur ki böyle bir şey? Dokunmadan gözünün içine bakmadan seni seviyorum demek.
Sinemaya gitmek, filmi birlikte izlemek ve üzerinde yorum yapmak ve hele de İstiklal Caddesi’nde Emek sinemasına gittikten sonra üzerine birde İnci’de profiterol yemek sevmekti bizim için.
Neyse efendim, ben sevdiğim şeylerden başlayacağım ve dinlemekten çok zevk aldığım ve hatta en çok sevdiğim şarkının sözleri ile sizi başbaşa bırakacağım. Tabiki bende şimdi hemen Frank Sinatra Albumü dinleyeceğim...

MY WAY

And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, I’ll say it clear,
I’ll state my case, of which I’m certain.

I’ve lived a life that’s full.
I’ve traveled each and ev’ry highway;
And more, much more than this,
I did it my way.

Regrets, I’ve had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.

I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times, I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

I’ve loved, I’ve laughed and cried.
I’ve had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say - not in a shy way,
No, oh no not me,
I did it my way.

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows -
And did it my way!