Bu sabah çiçeklerime su vermek için balkona çıktım. Çaydanlığımın kenarında bu kelebeği gördüm. Dokundum hiç hareket etmiyordu. Öldüğünü düşündüm çok üzüldüm. Sonra biraz nefes alışını izledim. İnanmayacaksınız ama nefees alışı gereçekten izleniyordu. (Bu arada fotoğraf makinam prof. değil yinede bu kelebeyi istediğim gibi çekmeme yardımcı oldu (Canon IXUS 750)).
Sonra fotoğrafdaki kelebeğe dikkatlice baktım. Kollarını kaldırmış gibi geldi bana. Sanki özgürüm diyor. Bende tam 2 ay 5 gün önce kelebekler kadar özgürüm diyordum. Bu hikayeyi yarın tamamlayacağım. Şimdilik sadece fotoğrafımı yayınlamak kısacıkda olsa bilgi vermek istedim...
4 comments:
Güzel kelebeğim benim. Çok güzel bir yere uçtun, umarım çok mutlu ve özgür olursun orada.
@Dear LR;
thank youuuuu... umarım uçtuğum yerde güzel ve güneşli bir hava beni bekliyordur. Zira yağmurlu ve şimşekler çakan fırtanaları bol kasıırgalı hava şartlarından epey bir sıkılmıştım...
kelebekleri çok severim bana hep masumiyeti, yalnızlığı ve özgürlüğü hatırlatırlatırlar.
KadıncaBlog
@Sevgili Esra,
Bende kelebekler hakkında aynı düşüncelere sahibim...:-)
Ne yazık ki özgürcee yaşadıkları yyaşamları diğer canlılara göre daha kısa sürüyor...:-(
Post a Comment