Deyrulzafaran Manastırı

Bu GAP gezisini sırasıyla adım adım anlatıyorum.:-) Şimdi Mardin'e geldik. Bu manastırı (Deyrülzafaran) özellikle görmenizi isterim, muhteşem bir yapı. Çok temiz korunmuş. Deyrül: Manastır, Zafaran da , safran, safran manastırı olarak da biliniyor. Hatta yapımında safran kullanıldığı bile söylentiler arasında.
Bir zamanlar Mardin de 2500 süryani ailesi yaşarken günümüzde sadece 75 aile kalmış. Onlarda ellerinden geldikçe değerlerini korumaya çalışıyorlar. Manastır oradaki gönüllü süryani rehberler tarafından gezdiriliyor. 4 bölümden oluşuyor. Aşağıda tarihçesi var. Bu yapının en ilginç yanı, 1,5 ton ağırlığında taşlarla yapılmış tavanda hiç beton kullanılmaması özel bir teknik uygulanarak içiçe geçen taşlardan tavanı yapmışlar buda tüm manastırı ayakta tutuyor.
Birde tabiki ahşap kapılarda birtane çivi bulunmaması ve bununda birbirine geçme sistem kullanılarak yapılmasaydı.
Bahçesi çok güzel. Sizi içeri almalarını beklerken burada kahve içebilir ve güneşin tadını çıkartabilirsiniz. Hatta benim gibi Mardin vve Midyat da görülecek yerlerin fotoğraflarınıda çekebilirsiniz.:-)

İsa’dan sonra 5. yüzyılda inşa edilen Deyrulzafaran Manastırı, muhteşem mimarisi yanında Süryani Kilisesi’nin önemli merkezlerinden biridir. 1932’ye kadar 640 yıl boyunca Süryani Ortodoks patriklerinin ikametgah yeriydi.

Manastır, Mardin’in 4 kilometre doğusunda, şirin bir dağ yamacın da, Mardin Ovasına hakim bir noktadadır. Üç kattan oluşan Manastır 5. yüzyıldan başlayarak farklı zamanlarda yapılan eklentilerle bugünkü haline 18. yüzyılda kavuşmuştur. Farklı zamanlarda yapılan eklentilere rağmen Manastır’ın adeta tek bir zamanda inşa edildiği havasını vermesi, bu eklenti binaları yapan mimarların ne kadar maharetli olduklarını gösteriyor.
Manastır, Milattan önce Güneş Tapınağı, daha sonra da Romalılarca kale olarak kullanılan bir kompleks üzerine inşa edildi. Romalılar bölgeden çekilince Aziz Şleymun bazı azizlerin kemiklerini buraya getirterek kaleyi manastıra çevirdi.
Bu nedenle Manastır, önceleri Mor Şleymun Manastırı olarak bilini- yordu. Mardin ve Kefertüth Metropoliti Aziz Hananyo’nun 793 yılından başlayarak büyük bir tadilat yapmasından sonra Ma-nastır onun adıyla, Mor Hananyo Manastırı olarak bilindi. 15. yüzyıldan sonra da Manastır’ın etrafında yetişen zafaran (safran) bitkisinden dolayı Manastır, Dey- rulzafaran (Safran Manastırı) adı ile anılmaya başlandı.
Kubbeleri, kemerli sütunları, ahşap el işlemeleri, iç ve dış mekanlardaki taş nakışları ile insanın ilgisini çeken Deyrulzafaran Manastırı, uzun tarihi boyunca Süryani Kilisesi’nin dini eğitim merkezlerinden biriydi. Bölgeye ilk matbaayı getiren kişi de yine bu Manastır’da patriklik yapan ve 1895’te vefat eden 4. Petrus’tur. 1874 yılında İngiltere’ye yaptığı bir ziyaret sırasında satın aldığı matbaayı 1876 yılında Manastır’a getirtti. Matbaada 1969 yılına kadar başta Süryanice olmak üzere Arapça, Osmanlıca ve Türkçe kitaplar ile 1953’e kadar Öz Hikmet adında aylık bir dergi basılıyordu. Matbaadan geriye kalan parçaların bir kısmı Manastır’da diğer bir kısmı da Mardin’deki Kırklar Kilisesi’nde sergilenmektedir.
Manastır bugün de Süryani Kilisesi’nin önemli dini merkezlerinden biridir. Mardin Metropoliti’nin ikametgahı olan Deyrulzafaran Manastırı, dünyanın dört bir yanına dağılmış Süryaniler tarafından dua ve bereket almak için ziyaret edilir. Yine binlerce yerli ve yabancı turist, kısa veya uzun bir yol kat ederek Manastır’ı ziyaret etmektedirler.
kaynak: http://www.deyrulzafaran.org/turkce/manastir/basliklar.asp?anakategori=TARİH